Idun zat op een heuveltop, ergens in de vallei, dichtbij Qualopec.. Hij keek rond, en voelde de slechte aanwezigheid van Qualopec in de buurt.. Hij zg de pinakels van de enorme stenen stad voor het uit steken, maar hij bleef buiten. hij wist dat hem binnen de marteling wachtte. Hij voelde talloze ogen die op hem gericht waren vanuit de stad, maar hij was niet bang. Hij had medelijden, met de wezens, die hun eigen ondergang hadden volbracht..